Sąd albo prokurator w karnym postępowaniu przygotowawczym często sięga po pewien instrument prawny. Jest nim zabezpieczenie majątkowe. Dzięki niemu zwiększa się gwarancja, że dane orzeczenie zostanie wykonane w stu procentach.

Tylko według ustalonej zasady

Co ważne, gdy mowa o zabezpieczeniu roszczeń pieniężnych, wymyślono zasadę, że owo rozwiązanie można użyć tak, jak przewidują przepisy Kodeksu postępowania cywilnego. Konkretniej chodzi o art. 747, gdzie w wielu punktach przedstawiono, jakie są sposoby zabezpieczenia majątkowego.

Wśród nich mamy m.in.: zajęcie danej ruchomości, wynagrodzenia za pracę czy wierzytelności z rachunku bankowego. Co więcej zastosowanie owego instrumentu prawnego może polegać też na ustanowieniu zakazu obciążania nieruchomości (której księga wieczysta zaginęła lub została zniszczona) oraz na ustanowieniu zarządu przymusowego nad konkretnym przedsiębiorstwem.

Kto decyduje o wysokości zabezpieczenia majątkowego?

Przejdźmy do ciekawszej kwestii, czyli wysokość zabezpieczenia. Tutaj również ostateczna decyzja należy do sądu lub prokuratury. Owe instytucje określają w postanowieniu, jaka to będzie kwota. Chyba że mają do czynienia z zabezpieczeniem tzw. przepadku przedmiotów, które służą do popełnienia przestępstwa. Wówczas sprawa wygląda inaczej.

Jeśli chodzi o zabezpieczenie majątkowe, to jego rozmiar powinien w każdym przypadku odpowiadać potrzebom tego, co ma być zabezpieczane. Jednak okazuje się, że nie zawsze możliwe będzie dokonanie owego zabezpieczenia w postaci grzywny czy środków kompensacyjnych.

Kiedy i na kim dokonuje się zabezpieczenia majątkowego?

Trzeba zapamiętać, że zabezpieczenie majątkowe to rozwiązanie prawne, po które sięga się w odpowiednich sytuacjach. Jak informuje art. 750 Kodeksu postępowania cywilnego, rzeczy i prawa nie są tu brane pod uwagę, ponieważ egzekucja jest w takim przypadku wyłączona.

Zabezpieczenie dokonywane jest zawsze na mieniu oskarżonej o przestępstwo osoby. Co zaskakujące, następuje również na majątku, którego właścicielem nie był sam podejrzany, ale był on tylko w jego władaniu w okresie pięciu lat przed popełnieniem danego przestępstwa.